در پی پیروزی های پی در پی انقلابیون یمن، عربستان صهیو وهابی دقیقا بنا بر پیش بینی های سیاستمداران لبنانی، دست به وحشیگری و اقدامات تروریستی زد. ریشه این اقدام، توافق غیر منتظره ایران و آمریکا بود. عربستان برای آنکه ثابت کند هنوز رهبر جهان عرب است در این مدت بسیار با کشورهای هم پیمان خود و حتی با پاکستان بطور فشرده رایزنی کرد و ماه گذشته ریاض چهار راه شلوغی برای سیاستمداران کشورهای مختلف بود.
عربستان که بنا بر شواهد و مدارک، منبع صدور تروریسم به عراق و لبنان و سوریه بوده، هم اکنون با همراه ساختن یک اتحاد عربی (بخوانید نوکران در حال سقوط آمریکا) تلاش دارد تا با مقابله با انقلابیون یمن، از گسترش بهار عربی به کشور خود جلوگیری کند.

سمر، خانمی لبنانی، بسیار خوش قلب و خوش برخورد است. با اینکه مسیحی است و حجاب ندارد اما بسیار ساده، بی آلایش و بی آرایش است. از آن زن هایی است که ارزششان به مغز و قلبشان است نه در زر و زیورشان. همیشه با بلیز و شلواری ساده و پوشیده، دیدمش.

سمر، عاشق امام موسی صدر است. نمی دانم چطور با امام موسی صدر آشنا شده اما مطمئنا سنش قد نمی دهد که زمان حضور امام موسی صدر در لبنان را به یاد داشته باشد. هرچه بیشتر سخنان امام موسی صدر را خوانده، بیشتر علاقه پیدا کرده و به جایی رسیده که داوطلبانه با موسسه امام موسی صدر همکاری می کند.

سمر، برایم از تجاوز رژیم صهیونیستی در سال 2006 خاطره گفت. در روزهای جنگ، مدرسه ای در اشرفیه میزبان پناهندگان شیعه جنوب شده بود. سمر هم به همراه یک گروه مددکار، به مردم ساکن در مدرسه کمک می کرد. او از خاطرات تلخ و شیرین آن روزها چنین می گوید:

لبنان کشور عجیبی است. کشوری با ویژگی های منحصر به فرد. زندگی مسلمان و مسیحی و شیعه و سنی در کنار هم، جنگ های داخلی، وجود روزنامه ها و رسانه های کاملا مخالف هم و رسانه ها و سیاسیون وابسته به کشورهای دیگر، ...

واحد پول لبنان لیره است. پیش از جنگ جهانی اول در لبنان از پول عثمانی با نام لیره عثملی (عُسمَلی) استفاده می شد. پس از سقوط سلطنت عثمانی برای مدتی از واحد پول مصری استفاده شد و برای همین در زبان محلی لبنانی به پول، مصاری گفته می شود. در هنگام استعمار فرانسه بر منطقه، واحد پول یکسانی به نام لیره سوریه تشکیل شد و با فرانک فرانسه مرتبط گشت. بطوریکه هر لیره ۲۰ فرانک فرانسه ارزش داشت و توسط بانک لبنان و سوریه ضرب می شد.

ما راحت فریب می خوریم.
بله، ما، غالبا همه ی ما؛
 مثلا وقتی از سنی بدی بگویند راحت و بدون تحقیق می پذیریم؛
وقتی از فلسطینی بدی بگویند راحت می پذیریم؛
وقتی از عرب بد بگویند راحت می پذیریم؛ تازه بعضی ها که خودشان هم دو تا داستان خیالی می سازند و روی آن می گذارند!
انواع داستانهایی که بطور کاملا اتفاقی درست در زمان درگرفتن جنگ در فلسطین بر ضد فلسطینی ها در می آید و در سایتها و شبکه های اجتماعی پخش می شود، می پذیریم و احتمالا فحش و نفرین و لعنتی هم حواله شان می کنیم.

به گزارش حربی پرس ساعاتی پیش ماشینی بمب گذاری شده که در آن چهار انتحاری نشسته بودند از اتوبان فرودگاه دمشق به فرعی المستقبل (ورودی راه زینبیه) وارد شد و در ایست بازرسی مورد بازرسی قرار گرفت. دو نفر از آنها که بین 30 و 35 سال داشتند کمربند انفجاری داشتند و یک پسر 15 ساله و پیرمردی را به همراه داشتند. با متوقف کردن ماشین، پسر نوجوان و یکی از انتحاری ها توسط ماموران به خارج ماشین هدایت شدند. به محض اینکه متوجه شدند مرد انتحاری است با شلیک گلوله وی را کشته و امکان هر اقدامی را از وی گرفتند. جوانک را هم دستگیر کردند. در همین زمان انتحاری دوم از ماشین خارج شده و خودش را منفجر کرد. سپس پیرمرد هم ماشین را منفجر نمود.
در این اقدام تروریستی، مجاهد صبحی فاعور و پنج  نفر از نیروهای امنیتی به شهادت رسیدند و 9 نفر هم زخمی شدند که حال برخی از آنها وخیم است.
ظاهرا تروریستها قصد داشتند با هجوم انتحاری ها به ایست بازرسی ها، ماشین بمبگذاری شده را به نزدیکی حرم رسانده، زائران حضرت زینب سلام الله علیها را در شب جشن ولادت ایشان به شهادت برسانند.

انقلاب اسلامی ایران حرکت امواج خروشان مردمی بود که از ظلم پادشاهان صبرشان لبریز شده بود و با دندان تیز کردن پادشاهان بی اراده برای نابودی دین و فرهنگ و اخلاق مردم، تحمل مردم تمام شد و همگی دست در دست هم،  به رهبری امام خمینی، مهره ی بی اراده و بی اقتدار استعمار را بیرون کردند.
با پیروزی انقلاب ایران معادلات منطقه و جهان به هم ریخت. معادلاتی که توسط قدرت های استعماری بر جهان دیکته می شد. نه گفتن به این معادلات باعث شد دشمنی و کینه ی ظالمان، برانگیخته شده و جنگ و تحریم و فشار بر این مملکت تحمیل کنند.
قبلا مطلبی از یک تاجر لبنانی نوشته بودم که به من گفت اگر انقلاب ایران نبود شاید عرق خور می شدم.
به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران و برای بررسی نظر لبنانی ها در مورد انقلاب ایران با دو جوان لبنانی صحبت کردم.
حسن متخصص شبکه و امور رایانه ای است. وی عقیده دارد انقلاب ایران در همه کشورها به سرعت منعکس نشد. خصوصا کشورهای پولدار عربی که مردم هیچ دلنگرانی نداشته و اصلا به سیاست کاری نداشتند. وی که در کودکی در کویت زندگی می کرده است می گوید:

سفر به لبنان یکی از تجربه هایی است که اگر با هدف و برنامه همراه باشد بسیار مفید و فراموش نشدنی است. بسیاری از افراد سفر به لبنان را دوست دارند، برخی ها برای مناظر طبیعی جغرافیایی، برخی هم برای مناظر طبیعی زنده! برخی هم به عشق جهاد و مقاومت و شهادت.
هشت سال پیش که برای تحصیل و ادامه زندگی به لبنان رفتم قیمت دلار حدود هزار و صد تومان بود. وضع لبنان هم خوب بود. نه جنگ بود، نه گرانی، نه پناهنده های سوری در لبنان بودند؛ امنیت کامل برای توریسم فراهم بود. تورهای ایرانی زیادی در آن سالها به لبنان می آمدند و همیشه لب دریا و کنار صخره روشه، پر بود از توریستهای ایرانی.
بعد از گران شدن بی سابقه دلار و پس از جنگ در سوریه و بمب گذاری در لبنان دیگر ندیدم تور ایرانی در لبنان بچرخد. با این حال افراد بسیاری هستند که با وجود شرایط نامساعد مایلند به لبنان سفر کنند.
برای سفر به لبنان چه به قصد تجارت باشد چه بررسی اوضاع دانشگاه ها و تحقیق علمی، و چه برای گشت و گذار، نکاتی را خدمت دوستان عرض می کنم:

ظهر آمدم سوار ماشین شوم دیدم راه را بر روی من بسته اند. در لبنان خیلی عادی است که ماشین را بدجور پارک کنند و بروند. البته عموما یا شماره تلفن میگذارند یا همان مغازه های روبرویی در حال خرید هستند و با بوق زدن، پیدایشان می شود. دیدم شیشه باز است و خانم مسنی سمت راست راننده نشسته و سیگار می کشد. سلام کردم گفتم ببخشید من می خواهم رد شوم. گفت بیا خودت ماشین را جابجا کن. رفتم جلوی در، بعد ترسیدم در را باز کنم همسرش پیدایش شود و شاکی بشود. گفتم حاج آقا طول دارند؟ گفت: حاجی نیست. دخترم راننده است، خودت بیا ماشین رو روشن کن. گفتم با اجازه. در را باز کردم و نشستم. عجب ماشینی بود. قبلا از این جیپ های چیروکی سوار شده بودم اما این یکی خیلی مدل بالا و جدید بود. کلی فرق داشت با مدلهای قدیمی. تمیز و شیک و پر امکانات بود. ماشین را روشن کردم و ترسان لرزان آرام آرام عقب رفتم. کوچه تنگ بود و مجبور شدم بروم جلوتر و دور بزنم. در این میان حاج خانم که داشت سیگار می کشید و فنجان قهوه اش هم در دستش بود گفت: دیدی چه کردند؟